کلیسای ناجی خون ریخته شده

کلیسای ناجی خون ریخته شده سن پترزبورگ یکی از اصلی‌ترین جاذبه‌های شهر سن پترزبورگ است. کلیسای "بناشده بر خون"، یا کلیسای "قیام مسیح" از دیگر نام‌هایی است که به این مکان تاریخی می‌دهند. راهنماهای گردشگری از نام  کلیسای بناشده بر خون (Church on Split Blood) بیش از سایر اسامی استفاده می‌کنند. ساخت بنای کلیسا در سال 1883  به دستور الکساندر سوم، به‌عنوان یادبودی برای پدرش، تزار الکساندر دوم و در محل ترور او شروع شد. تزار الکساندر دوم همان کسی بود که در سال 1861 قانون منع رعیت ‌داری در روسیه را تصویب کرد. روند پیشرفت کار قدری کند بود و سرانجام در سال 1907 و در دوره‌ی نیکلاس دوم ساخت کلیسا به اتمام رسید. هزینه ساخت این کلیسا به‌طور کامل از طرف خانواده‌ی سلطنتی و با حمایت چند سرمایه‌دار خصوصی تأمین شد. معماری "کلیسای ناجی خون ریخته شده" با معماری سایر بناهای سن پترزبورگ متفاوت است. معماری شهری غالباً در سبک باروک و نئوکلاسیک است، اما سبک روسی متعلق به قرون‌وسطی کاملاً در معماری این کلیسا مشهود است. شاید سبک معماری و نقش و نگارهای این کلیسا شما را بیشتر به یاد مسکو و کلیسای سنت باسیل بیاندازد تا چیز دیگری. کلیسای ناجی خون ریخته شده دارای 7500 مترمربع موزاییک است، که بعد از کلیسای جامع سنت لوئیس با 7700 مترمربع، بیشترین میزان موزاییک در دنیا را داراست. ورودی کلیسا توسط بزرگ‌ترین معماران روسی آن زمان، ویکتور واسنتسف، میخائیل نستروف، و میخائیل وروبل ساخته شد. این سه تن حتی از معمار اصلی کلیسا، آلفرد الکساندرویچ شناخته‌شده‌تر بودند. دیوارها و سقف داخلی کلیسا با استفاده از موزاییک‌های فوق‌العاده زیبا کاملاً پوشیده شده است. تصاویر اصلی روی موزاییک‌ها متعلق به کتاب مقدس‌اند، البته با ریزه‌کاری‌ها و پیچیدگی‌های چشم‌نواز.  در جریان انقلاب 1917 روسیه، کلیسا مورد چپاول قرار گرفت و نمای داخلی آن به‌شدت آسیب دید. دولت شوروی در اوایل سال 1930 کلیسا را تعطیل کرد. در جریان جنگ جهانی دوم، و در روزهای تلخ محاصره سن پترزبورگ توسط ارتش نازی آلمان، از این کلیسا به‌عنوان محلی برای جمع‌آوری اجساد کسانی که در جنگ، و یا از شدت گرسنگی و بیماری کشته‌شده بودند استفاده می‌شد. بعد از اتمام جنگ از کلیسای ناجی خون ریخته شده به‌عنوان انبار سبزیجات استفاده شد که موجب پیدایش لقب طعنه‌آمیز "ناجی سیب‌زمینی‌ها" شد. در جولای سال 1970، مدیریت "ناجی خون ریخته شده" به کلیسای جامع سنت ایزاک واگذار شد و مرمت آن آغاز شد. سرانجام بعد از 27 سال بازسازی، و در آگوست سال 1997 این کلیسا مجدداً بازگشایی شد، اما نه به‌عنوان مکانی برای عبادت؛ کلیسای ناجی خون ریخته شده به موزه‌ای از موزاییک‌های زیبا تبدیل شده بود.